Pek çoğumuz başarılı ve değerli hissetmek için etrafımızdakilerin tepki ve yorumlarını referans alıyoruz. Ama hiçbir referans yetmiyor, hiçbir yorum yetemiyor, hep yeniden alkışa ihtiyaç duyuluyor. İç dünyamız ruhumuz bir türlü doyamıyor.
İçimizdeki çocuğa sunabildiğimiz şefkat, sevgi ve övgü yetişkin halimizdeki ruhsal dayanıklılığın yordayıcısıdır.
Takdir içerden gelmedikçe; ruh, ya aç dolaşacaktır ya habire acıkacaktır.
Çocukken her ne yaşadıysanız çocuk haliniz nelerle ve nasıl başettiyse, o koşullar altında olabilecek olanın en iyisini yapmıştır. Şefkati ve takdiri hakediyor.
İçinizdeki çocuğa sevgi ve övgüyle ulaşabilmeniz dileğiyle...