Son zamanlarda, istikrarın başarı ve hedefe giden yolda ne kadar önemli olduğunu vurgulayan bir kaç yazı ve söyleve denk geldim. Pratikte epey doğru bir bilgi olsa da; kişiyi zihinsel bunalımlarıyla ordan oraya sürükleyebilecek bir koşullandırmaya dönüşebildiğini görüyorum.
Hayal kurmaya hepimizin ihtiyacı var, hayalin peşinden koşmak kişiyi KENDİ yapar, bireyselleştirir. Hayali için tutarlı bir mücadeleye girmek cesurcadır... Amma velakin insanlar değişir hayaller tazelenir güncellenir, güncellenmelidir de.
Hayaliniz için tutarlıca çalışın çabalayın ama arada kendinize sorun:
🍀Körü körüne mi koşuyorum hedefime, hayalim neydi, bu hayal hala beni mutlu ediyor mu?
🍀Hangi koşullarda, hangi duygularla hangi halimle istedim bütün bunları?
🍀Şimdi neye ihtiyacım var? Hala aynı mı.. ha tamam o zman :)
Ara sıra ve hayat boyu, hatırlansa iyi olur sorularıdır bunlar bana göre. Yoksa bir mücadeledir gidiyor, önceden hayali kurulan şey hırsla ulaşılacak bir sonuca dönüşüyor ya da olduğu yerde asılı kalmış bitmemiş iş olarak kalabalık yapıyor, zihni yoruyor bireyselleşmenin tekrar önünü kapatıyor.
İstikrarlı olun ama ne için istikrara karar verdiğinizin de farkında olun!
Bırakmak lazımsa bırakmak lazımdır, o da cesurcadır.
Yeniden başlamak da önceki yaşantının, tecrübenin,
değişen hayalin üstüne katılan kocaman bir öğretidir. .